یادش بخیر...
بچه که بودیم...
اگه با کسی دعوا میکردیم ۱ ساعت بعد از یادمون میرفت...
بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم...
بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم...
بزرگ که شدیم حتی ۱۰۰ تا کلاف نخم سرگرممون نمیکنه...
بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود...
بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم...
بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم...
بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی...
بچه بودیم دوستیامون تا نداشت، بزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره...
بچه که بودیم بچه بودیم...
بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ؛ دیگه همون بچه هم نیستیم...
دلم برای حضور و غیاب های مدرسه تنگ شده...!
انگار اون موقع برای کسی مهم بود باشیم یا نباشیم...!
به دنیا می آییم...
عکس ِ یک نفره می گیریم !
بزرگ می شویم ...
عکس ِ دو نفره می گیریم !
پیر می شویم ، عکس ِ یک نفره می گیریم …
و بعد دوباره باز...
نیستیم...
سلام دوستای خوبم...